ความเสี่ยงที่ทุกคนลืมมองกันนี้เราเรียกว่า longevity risk ซึ่งแปลว่า ความเสี่ยงที่เราจะอยู่อึด อยู่ทน อยู่ยืด อยู่นานนั่นเอง ซึ่งมันเป็นความเสี่ยงที่ตรงข้ามกับการตายเร็วกว่าที่ควรจะเป็น (การใช้ชีวิตของคนบนโลกเราอยู่บนความเสี่ยงจริง ๆ เพราะพอเราตายเร็วกว่าที่ควรจะเป็นก็เป็นความเสี่ยง ตายช้ากว่าที่ควรจะเป็นก็เป็นความเสี่ยงอีก)

การวางแผนเพื่อการเกษียณจึงต้องคำนึงเผื่อถึงอายุขัยของแต่ละคนด้วย ซึ่งแต่ละคนก็คงจะไม่สามารถคาดเดาอายุของตัวเองที่แน่นอนได้ บางคนอาจจะตายก่อนหรือตายช้ากว่าอายุขัยเฉลี่ยของคนไทย แต่ที่รู้ ๆ คือ คนไทยจะมีอายุขัยเฉลี่ยที่นานขึ้นเรื่อย ๆ เนื่องจากวิทยาการทางการแพทย์ที่ดีขึ้นตามลำดับ (แต่ก็ต้องมีเงินค่ารักษาพยาบาลที่มากขึ้นตามเช่นกัน)

นอกจากเรื่องอายุขัยของแต่ละคนที่ยาวนานขึ้น จนทำให้ต้องเผื่อเงินสำหรับเกษียณอายุให้นานขึ้นแล้ว ประเด็นสำคัญที่คนไทยอาจจะยังไม่รู้ก็คือ อัตราค่ารักษาพยาบาลที่เพิ่มขึ้นในแต่ละปีที่มันวิ่งเร็วกว่าอัตราการขึ้นของเงินเดือนหรือการเติบโตของกิจการของแต่ละคนไปมาก

อัตราค่ารักษาพยาบาลในประเทศไทยนั้นเฉลี่ยอยู่ที่ 8% ต่อปี ซึ่งไม่ได้นับว่าสูง เพราะถ้าสืบเสาะทั่วโลกแล้วก็จะเห็นว่ามันอยู่ที่ประมาณ 8-12% ต่อปีเช่นกัน แปลว่าถ้าอัตราการขึ้นเงินเดือนหรืออัตราการเติบโตของกิจการอยู่ที่เฉลี่ย 4% ต่อปี แต่ค่ารักษาพยาบาลพุ่งขึ้นปีละ 8% ต่อปี คนไทยต้องทำงานเก็บเงินอย่างไรถึงจะพอ

ถ้าต้องการใช้เงินเกษียณไป 20 ปี (สมมุติว่าต้องอยู่ถึงอายุ 80 ปี) ปีละ 100,000 บาท ก็แปลว่า ตอนนี้เราต้องทำงานเก็บให้ได้เงินเดือน ปีละ 100,000 บาท ไป 40 ปี (ดูตาราง)

จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่า การวางแผนการเงินสำหรับใช้ในยามเกษียณนั้นเป็นเรื่องที่ปล่อยไปไม่ได้ โดยทางภาครัฐได้เริ่มให้ความสำคัญมากขึ้น เพื่อเตรียมตัวให้คนไทยพร้อมรับกับคลื่นยุคสังคมสูงอายุ เหมือนกับประเทศญี่ปุ่นที่เผชิญอยู่ในขณะนี้

และไม่ต้องแปลกใจเลยว่าสังคมสูงอายุจะมาพร้อมกับเศรษฐกิจที่โดนตรึงไม่ให้โต และอัตราดอกเบี้ยจะต่ำ เพราะทุกคนจะแย่งกันออมในอนาคต ไม่ว่าจะเป็นคนทำงานที่เตรียมออมสำหรับเกษียณ รวมถึงคนที่เกษียณไปแล้วที่ไม่ควรลงทุนในอะไรที่มีความเสี่ยง เป็นต้น

ดังนั้น ใครที่วางแผนเกษียณก่อนตั้งแต่ตอนนี้จะได้เปรียบกว่า เพราะระยะเวลาที่ปล่อยให้เงินออกดอกออกผลนั้นไม่ได้สำคัญน้อยไปกว่าเงินต้นหรือตัวเงินที่เราใส่ไว้ตั้งต้นในการออมเลยครับ

หมายเหตุ : *ข้อมูลที่ประมาณการข้างต้น ไม่รวมโอกาสการเสียชีวิตของผู้สูงอายุจากการติดเชื้อโควิด ที่อาจจะกลายพันธุ์หรือแพร่กระจายในวงกว้างในอนาคต

ขอขอบคุณอ้างอิง: ประชาชาติธุรกิจ 

เขียนโดย อาจารย์ทอมมี่ (พิเชฐ เจียรมณีทวีสิน)

คอลัมน์คุยฟุ้งเรื่องการเงิน: วันที่ 7 ตุลาคม 2564